Spokojna wręcz optymistyczna opowieść o przemijaniu i poszukiwaniu prawdy o sobie. Pozornie ten mało efektowny film zawiera mnóstwoelementów z których mozna budować własne wnioski. Może samą podróż profesora nalezy traktować symbolicznie? Jako podróż w głąb siebie? Na tym polega wielkość Bergmana że z każdej sceny potrafi wycisnąć co się da bez wpadania w dosłowność czy banał. „Tam gdzie rosną poziomki” porusza tyle tematów że starczyło by na kilka innych filmów jednak dla mnie jest to film „jedynie” bardzo dobry. 8/10.