Po zerknięciu na inne filmy wyreżyserowane przez Mai Zetterling, mogę z całkiem dużą rezerwą pewności stwierdzić, iż "Nattlek" to jej prawie najlepsza produkcja. "Prawie" to taka lampka, gdybym w jakiś sposób zmienił zdanie. Nie jestem do końca przekonany jak tytuł nawiązuje do treści metrażu, ale całość jest przyjemna dla oka. Czarno-biały format (wówczas jedyna opcja) wymusza by scenariusz był dobrze napisany i nieinaczej jest w filmie. W żadnej chwili nie miałem jakichś skarg apropos tekstu. Historia przedstawiona nie daje czegokolwiek oglądającemu, nie ma tu wniosków czy morałów. To film do obejrzenia, gdy mamy na niego ochotę, chęć poznania historii bohatera. Dorosły mężczyzna, który z małżonką stara rozliczyć się z przeszłością, albowiem ta nie daje mu spokoju i wywołuje w nim blokady. Film został nieźle nakręcony, występują komfortowe dla widza przejścia, a sama akcja trwa w zamku w Szwecji, bo tam żyła rodzina bohatera, gdy ten miał kilkanaście lat. Ten właśnie okres życia odtwarza sobie bohater, chodząc po domu, robi to poszukując rozwiązania swojego problemu. Zetterling, jak zaznaczyłem w nagłówku, stworzyła ten film od A do Z. Nie zabrakło nagości i miłości, śmierci oraz starości - i antagonistycznie - dorastania młodego chłopca. Dla otwartego widza nie powinno być tu niczego bulwersującego, okrzyknięcie tegoż filmu jako naruszenia prywatności dziecka (aktora) czy promocja pedofilii to hasła, o których nie chcę mi się nawet mówić. Ostatecznie to dobry film, nie jest arcydziełem i nie ma przemawiających wielkich wartości, ale stawiam, że nigdy nie miał takich planów. Polecam na spokojne dni.